مدیریت اشتراک دانش مبتنی بر رایانش
مدیریت و اشتراک دانش مبتنی بر رایانش ابری در کتابخانهها و مراکز اطلاع رسانی
: رایانش ابری به برنامهها و سرویسهایی اشاره دارد که در یک شبکه توزیع شده اجرا میشوند و از منابع مجازی استفاده میکنند.
مقاله حاضر بررسی ویژگیهای موجود و بالقوه سیستمهای مدیریت و اشتراک دانش مبتنی بر رایانش ابری در کتابخانهها و مراکز اطلاعرسانی است. این پژوهش، ضمن اینکه امکانات موجود و بالقوه نرمافزارهای کتابخانهای را در مدل رایانش ابری "نرمافزار به عنوان خدمت" و "قالب[1] به عنوان خدمت"مورد بررسی و توجه قرار میدهد، توانمندی چنین مدلهایی را برای خلق، اشاعه و اشتراک دانش به بحث میگذارد.
Security policy (edit with Customer reassurance module)
Delivery policy (edit with Customer reassurance module)
Return policy (edit with Customer reassurance module)
مدیریت و اشتراک دانش مبتنی بر رایانش ابری در کتابخانهها و مراکز اطلاع رسانی
: رایانش ابری به برنامهها و سرویسهایی اشاره دارد که در یک شبکه توزیع شده اجرا میشوند و از منابع مجازی استفاده میکنند.
مقاله حاضر بررسی ویژگیهای موجود و بالقوه سیستمهای مدیریت و اشتراک دانش مبتنی بر رایانش ابری در کتابخانهها و مراکز اطلاعرسانی است. این پژوهش، ضمن اینکه امکانات موجود و بالقوه نرمافزارهای کتابخانهای را در مدل رایانش ابری "نرمافزار به عنوان خدمت" و "قالب[1] به عنوان خدمت"مورد بررسی و توجه قرار میدهد، توانمندی چنین مدلهایی را برای خلق، اشاعه و اشتراک دانش به بحث میگذارد.
پژوهش حاضر ضمن بررسی ویژگیهای نرمافزاییهایی که امکانات خود را با این مدلها ارائه کردهاند، به شناسایی میزان استفاده و بازخوردهای استفاده از این محصولات در کتابخانههای برتر جهان پرداخته و پیشنهاداتی در ارتباط با اهداف پژوهش ارائه کرده است.
روش/ رویکرد پژوهش: رویکرد: پژوهش حاضر برای گردآوری دادهها ترکیبی از مطالعه سندی و تحلیل محتوای وبسایتهای کتابخانههای صد دانشگاه برتر بر اساس اطلاعات وبسایت وبومتریک را مورد توجه قرار داده است.
یافتهها: نتایج بررسی نشان داد بیش از 46% کتابخانههای برتر جهان از سیستمهای مورد بررسی استفاده میکنند که بر روی ابر قرار دارند.
کلید واژهها: اشتراک دانش، رایانش ابری، کتابخانه و مرکز اطلاعرسانی، مدیریت دانش
- مقدمه و بیان مساله
فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی از جمله اینترنت که امروزه تبدیل به جزئی حیاتی از زندگی بشر شده، روز به روز در حال گسترش است. همسو با آن نیازهای اعضای جامعه مانند امنیت اطلاعات، پردازش سریع، دسترسی پویا و آنی، ایجاد مشارکت متقابل، قدرت تمرکز روی پروژههای سازمانی به جای اتلاف وقت برای نگهداری سرورها و از همه مهمتر، صرفهجویی در هزینه ها اهمیت زیادی یافته است. راه حلی که امروز در عرصه فناوری برای چنین مشکلاتی پیشنهاد میشود فناوری با نام رایانش ابری[1] است (لیاقت، 1390).
از طرفی، شبکهها برای موسسات امکان دسترسی به دانش، منابع، بازار و فناوری را فراهم میکنند. یک شبکه مشارکتی[2](تعاونی) بازنمون ماهیت سازمانی، زیرساختار، فرایندهای تجاری، منابع و روابطی است که تلاشی مشترک را برای نیل به برخی منافع جمعی پشتیبانی میکند؛ اعم از اینکه منفعت در برنامه، خدمت یا محصول باشد (لای، تام و چان[3]، 2012). شبکههای مشارکتی مزایایی دارند از جمله سرعت، نقشهای مکمل، بعد توسعهای، رقابتجویی، ارتقاء و بهینه سازی منابع و نوآوری. بنابراین بسیاری از سازمانها و مراکز تمایل به ایجاد شبکههای مشارکتی با مراکز مشابه خود دارند تا از مزیتهای گفته شده بهرهمند شوند. شکلگیری و تحقق شبکههای مشارکتی با مشکلاتی نیز روبرو است. مهمترین آنها ماهیت فناورانه دارد و عمدتا معطوف به اموری چون یکپارچگی و هماهنگی عملیات درون و برون سازمانی است (همان). رایانش ابری فناوری است که امور و مشکلات بیان شده را مورد توجه قرار داده است.
[1][1]Cloud Computing
[2]Collaborative Networks
[3]Lai, Tam & Chan
احتمالا با این موارد هم علاقمند باشید